"... ΘΑ'ΡΘΟΥΝ ΜΕΡΕΣ ΚΑΛΕΣ... "

Το απέραντο γαλάζιο του ουρανού ενώνεται με το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας.. Το ραδιόφωνο παίζει ένα τραγούδι που τονίζει: ".. θα'ρθούν μέρες καλές..." κι εγώ αναλογίζομαι τη μοναξιά μου...
Ένα γλυκό αεράκι χαιδεύει το πρόσωπό μου και δακρύζει τα μάτια μου που προσπαθούν να μείνουν ανοιχτά για να θαυμάσουν το κάθε τί ωραίο της φύσης!

Ο ήχος ενός παλιού ψαροκάικου διακόπτει τις σκέψεις μου.. τώρα είμαι πίσω ξανά στην πραγματικότητα... και πονάω... και κλαίω...