ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ..

Κι αν είσαι μακρυά μου πια τώρα δεν πειράζει..

Παρηγοριά στο κλάμα μου θά'ναι πως κάποια βράδια κοιτάξαμε μαζί αυτό το φεγγάρι που λάμπει μόνο του, τρανό και δοξασμένο από τον κάθε ερωτευμένο που λιγοψυχάει κάτω απ'το φως του...

Μακάρι να διαπότιζε το φως του λίγο την παγωμένη σου καρδιά.. να νιώσεις πως είναι να μερακλώνουν τα μέσα σου απο τη μέθη του..

Όμως αυτό λίγοι κ εκλεκτοί το νιώθουμε.. εσύ αρκέσου στην κοινή λάμψη των αστεριών.. των αγαπημένων σου.. διαττόντων αστεριών.. όπως εσύ...

Μια ευχή ήσουν που χάθηκε στο κενό ένα χειμωνιάτικο βράδυ με πανσέληνο...

ΕΝΑ ΦΩΤΕΙΝΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Γύρω όλα γυρίζουν...
Όλοι είναι στο δικό τους κόσμο μέσα στα φώτα που παίζουν με το ρυθμό της μουσικής..

Αγόρια, κορίτσια, όλοι ένα..

Φλερτάρουν, χορεύουν, πίνουν, ψάχνουν... Έχουν βγάλει όλοι βόλτα το "εγώ" τους...

Κάπου στο πλήθος κάτι μου αποσπά την προσοχή..

Ένας εκκεντρικός χαρακτήρας, χωμένος βαθιά μές στο όνειρό του..

Είμαστε όλοι τόσο ίδιοι εδώ μέσα όμως εκείνος είναι τόσο διαφορετικός..

Είναι εκεί αλλά λείπει. Περπατά ανάμεσα στο πλήθος αλλά το βλέμμα του έχει χαθεί στο κενό.

Τόσο "γεμάτος" και τόσο "άδειος" συγχρόνως..

Αμίλητος. Αγέρωχος. Αυστηρός.

Τόσο περίεργα ενδιαφέρον αρσενικό..

Δεν τον χάνω απ´το βλέμμα μου όμως εκείνος είναι ήδη χαμένος στο δικό του ουρανό..

Μόνο εκείνος ξέρει. Μόνο εγώ τον παρατηρώ.

Μου αρέσει αυτό το πρόσωπο. Μου αρέσει αυτό το βλέμμα.-

Γιατί σε όλα τα σκοτάδια μας, πάντα λάμπει στο τέλος ένα φως...

ΦΥΣΑΕΙ ΒΟΡΙΑΣ

Αέρας Νερό Φωτιά

Τρία στοιχεία της φύσης που εξελίσσουν αλλά και καταστρέφουν...

Ισάξια;

Υπερτερεί κάποιο απ´ αυτά;

Η φωτιά στο πέρασμά της καίει τα πάντα και τα αφήνει άψυχα, μαύρα, νεκρά..

Το νερό με την ορμή του, πλημμυρίζει χώρες, καταστρέφει ζωές, περιουσίες..

Ο αέρας. Ο αέρας ξεσηκώνει. Ο αέρας ξεκινάει τα πάντα!! Χωρίς τον αέρα η φωτιά δε θα εξαπλωνόταν... Το νερό δε θα ξεχείλιζε...

Ο αέρας "φταίει" για όλα!

Φυσάει και παρασέρνει τα πάντα!

Φύσηξε την ύπαρξή σου στη ζωή μου και πλημμύρισες την καρδιά μου..

Φύσηξες την αγάπη σου κι άναψες φωτιές στο μυαλό μου..

Πλημμύρισα απο τις ανάσες σου και κάηκα απο το άγγιγμά σου..

Κι έτσι ξαφνικά!!

Πάλι φύσηξες δυνατά και τα πήρες όλα μαζί σου!

Κι εγώ έμεινα εδώ, ελπίζοντας σε ένα ακόμη φύσημα του ανέμου σου..

Γιατί εσύ φυσάς.. κι εγώ μόνο έτσι αναπνέω..

ΙΔΡΩΣΑΝ Τ'ΑΣΤΕΡΙΑ...

Βρέχει..

Ίδρωσαν τ´αστέρια που μας κοιτούν κάθε βράδυ στα κλεφτά..

Ίδρωσαν τ´αστέρια που μας κοιτούν να αγαπιόμαστε απο μακρυά..

Ίδρωσαν τ´αστέρια που βλέπουν τη φλόγα στα κορμιά μας όταν ενώνονται στα κρυφά απ´τα μάτια των ανθρώπων..

Ίδρωσαν τ´αστέρια που μας κοιτούν να ξημερωνόμαστε αγκαλιασμένοι στις παραλίες..

Ίδρωσαν τ´αστέρια που μας κοιτούν να καιγόμαστε απο τον εγωισμό μας και το φόβο μας..

Ίδρωσαν τ´αστέρια που μας κοιτούν να πεθαίνουμε ο ένας για τον άλλον..

Βρέξε πολύ!!

Βρέξε συνέχεια!!!

Γιατί ο έρωτάς μου για σένα είναι φωτιά.. Και θα με κάψει...

ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Οποιαδήποτε είδους βία είναι καταστροφική για τον ψυχικό κόσμο αυτού που τη δέχεται..
Ο σωματικός πόνος δεν είναι τίποτα μπροστά στον ψυχικό πόνο.. Ο σωματικός πόνος είναι στιγμιαίος.. Φεύγει.. Περνάει... Ξεχνιέται...
Ο ψυχικός πόνος όμως είναι παντοτινός. Θέλει χρόνο, δουλειά και προσπάθεια μεγάλη για να ξεχαστεί.. Αν ποτέ ξεχαστεί...

Ενήλικες άνθρωποι και τραβάμε ζόρια, σκεφτείτε τον εσωτερικό κόσμο ενός μικρού παιδιού.. Πόσο γκρεμίζεται.. Πόσο απογοητεύεται.. Και πόσα ψυχικά τραύματα δημιουργούνται όταν αυτά κακοποιούνται.. 

Όσοι από εσάς είστε γονείς και το διαβάζετε αυτό, γυρίστε πίσω στην παιδική σας ηλικία και θυμηθείτε... 

Θυμηθείτε και πράξτε ανάλογα.

Τα παιδιά σας είναι απόρροια αγάπης, έρωτα, συντροφικότητας και τρυφερότητας... Ήρθαν στον κόσμο αυτό επειδή εσείς επιλέξατε ή αποφασίσατε να τα φέρετε..!! Τους δώσατε ζωή από τη ζωή σας και ανάσα από την ανάσα σας!! Μην τα "σκοτώνετε" τώρα με τη συμπεριφορά σας.. Είναι κομμάτι σας... Κακοποιώντας τα, σκοτώνετε κι ένα κομμάτι από εσάς.

Όσοι από εσάς δεν έχετε παιδιά ακόμα, όπως κι εγώ μαζί σας, αναλογιστείτε την ευθύνη ενός παιδιού και πράξτε ανάλογα.

Εκπαιδευτείτε, διαβάστε, προετοιμαστείτε.

 ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

" ΓΙΟΡΤΙΝΟΣ " ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ

Δεκέμβρης.
Ο μήνας των γιορτών...
Όλοι στολίζουν το σπίτι τους, τα μαγαζιά τους.. αλλά αφήνουν αστόλιστα την καρδιά και την ψυχή τους..

Λαμπιόνια φωτίζουν παντού.. όμως το φώς της ελπίδας και της αισιοδοξίας είναι κρυμμένο, αν όχι καμμένο..
Γιρλάντες στολίζουν τα γυμνά δέντρα.. αλλά τα δικά μας γυμνά συναισθήματα δεν υπάρχει τίποτα να τα ζεστάνει..
Χριστουγεννιάτικα τραγούδια ηχούν παντού ενώ μέσα μας επικρατεί η απόλυτη ησυχία..
Γύρω όλοι μας χαμογελαστοί ενώ μέσα μας μπορεί να έχει φωλιάσει ο αβάσταχτος πόνος..

Πετάχτε τις μάσκες και αποδεχτείτε ό, τι νιώθετε!!

Εύχομαι σε όλους αληθινές γιορτές!

ΤΟ ΤΟΞΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Ένα τόξο έχει δύναμη.

Στο βέλος ασκείται η περισσότερη.

Το βέλος, μπορεί να σκοτώσει, μπορεί να δηλητηριάσει, μπορεί και απλά να προειδοποιήσει...

Στη μυθολογία υπήρχε ο Θεός Έρωτας και εικονογραφημένος, παρουσιαζόταν σαν ένα πανέμορφο αγόρι που στα χέρια του κρατούσε ένα τόξο. 

Ποτέ στην ιστορία όμως δεν διευκρινίστηκε τί είχε στη μύτη του βέλους του... έριχνε και σκότωνε, δηλητηρίαζε ή προειδοποιούσε??? ....

Αυτό ταλανίζει όλους τους ερωτευμένους - μπορούν να δοθούν τόσες πολλές σημασίες σε ένα βέλος του έρωτα που σε χτυπά...

Μπορεί να χτυπήσει και να σκοτώσεις από έρωτα ή να σκοτωθείς εσύ από έρωτα. Ο ερωτευμένος αψηφά τον πόνο, τον κίνδυνο.. και ρισκάρει.. Δεν τον νοιάζει το αποτέλεσμα. Τον νοιάζει μόνο η δράση. Ζεί παθιασμένα και άγρια. Νιώθεις την ένταση κοντά του κι εκπέμπει έναν απεριόριστο δυναμισμό που πηγάζει από τα βάθη της καρδιάς του!!

Αυτός ο ερωτευμένος δεν φοβάται - είναι έτοιμος να ριχτεί στη μάχη της ζωής και της αγάπης με όλο του το είναι..

Μπορεί όμως να χτυπήσει και να δηλητηριαστείς. Μπορεί να τρέξει μέσα σου το δηλητήριο της ανασφάλειας, της ανυπομονησίας: '' Μήπως δεν είμαι αρκετά καλός - καλή? Μήπως η αναμονή θα τον - την διώξει μακρυά? Μήπως? Μήπως? Μήπως? ''...

Αυτό το βέλος είναι άχρηστο και χείριστο όλων! Σε βάζει σε υποψίες να αναρωτιέσαι για σένα, για τους άλλους, για συναισθήματα, για πράξεις, για όλα...

Μπορεί όμως τελικά να χτυπήσει και ένα βέλος προειδοποιητικό. Που να σου δείχνει το σωστό δρόμο ή να σε προειδοποιεί πως εκεί που πάς θα τσακιστείς!! Αυτό το βέλος, δεν πονάει - αν το λάβεις υπόψη σου...

Και στις τρείς περιπτώσεις, υπάρχει όμως πληγή. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, αίμα θα τρέξει.. στιγμιαίος πόνος θα υπάρξει.. Αλλά, ανάλογα το βέλος, έτσι θα διαμορφωθεί και ο χρόνος επούλωσης της κάθε πληγής.

Με το καθαρό μας αίμα, δίνουμε ζωή σε άλλους ανθρώπους, βοηθάμε, συνεισφέρουμε...

Το δηλητηριώδες αίμα, μπορεί να μας βλάψει, να μας σκοτώσει...

Το δικό μας αίμα είναι μοναδικό...

Στη διάρκεια της ζωής μας, θα μας τρυπήσουν πολλά και διάφορα βέλη. Και ο πόνος κάθε φορά θα είναι διαφορετικός. Όμως, θέλω - μαζί με εμένα - να σκεφτείτε το μεγάλο τόξο της ζωής και ΟΧΙ του μικρού Θεού Έρωτα της μυθολογίας: 

Ένα τόξο για να οπλίσει, πρέπει να το τραβήξεις πίσω.

Όταν λοιπόν η ζωή σας τραβάει πίσω με τις όποιες δυσκολίες σας παρουσιάζει, αυτό - όπως με το τόξο - σημαίνει ότι είναι έτοιμη να σας πάει σε κάτι άλλο, πιο μεγάλο!!

Οπότε απλά χαμογελάτε, συγκεντρωθείτε και συνεχίστε να στοχεύετε... :)